น้องใหม่นักเขียน​เรื่องสั้น​ ฝึกหัด​ขอกราบคารวะ​พิมพ์​ผิดๆต้องตรวจพิสูจน์​อักษร​มากหน่อยเด้อ นำเสนอเรื่องแรก​ นักสู้เพื่อฝัน นิยายเรื่องสั้นมาใหม่ให้อ่านฟรีๆ จะได้ไม่ค้างคา ใครจะดัดแปลงแก้ไข ติชมเชย​ เชิญจ้า เอาที่สะดวกและชอบใจ เรื่องที่สองตามมาติดๆ ดาราจันทราเทวีชื่อคล้ายลิเกหนังแขก แต่กลายเป็นนิยายเรื่องแสนสั้นสไตล์ เทพสวรรค์ คนแต่งเป็นไทยมีหัวใจรักคนเชื้อสายจีน รากเหง้าชาวเอเชียผิวเหลือง ด้วยชื่นชอบเรื่องราวแนวจีนโบราณ แต่งเอาสนุกบันเทิงไร้สาระ ชื่อตัวละครไม่ได้สื่อความหมายอะไร ไม่สนศัพท์แสง ผิดถูก ยิ่งเพราะแต่งตอนอารมณ์อดนอน สติสัมปชัญญะไม่ค่อยมี​ เดี๋ยวจะค่อยๆแก้ขัดเกลา ชื่อตัวละคร ก็แต่งไปแบบมั่วซั่วไปก่อน บางครั้งแค่ให้พ้องเสียง หรือส่อให้ออกมาความนัย และความหมายแนวภาษาไทย ชาติอื่นมาแปล อาจจะงงงวยไปได้ เพราะเหตุใด​นะหรือท่าน มันคือความตั้งใจล้วนๆทำให้เป็นจั้งสั้นเด้อ พี่น้อง เรื่องที่สามแสนรักปักดวงใจ กล่าวเล่าถึงความรักไม่รู้​จบ ไม่เคย​มีความเข็ดหลาบกับการที่ต้องผิดหวัง​ ช้ำระกำทรวง​ ดวงใจ เรื่องของ​ความรู้สึก​และอารมณ์​ มันช่างยืดหยุ่น​ และช่วยเติมความโลภโมโทสัน​ ส่วนเรื่องที่สี่ ดำดิ่งนรก อยากเตือนใจเรื่องเงินทองกับสมาชิกครอบครัว​อะไรสำคัญกว่า​กัน เผลอไผลแอบทำอาชีพที่ไร้​ศีลธรรม​ ตอนท้าย ก็ปิดบังไว้ไม่ได้อยู่ดี เรื่องราวสั้นๆ ต่างมักไม่ถึงสิบบท​ ทั้งๆที่แต่งแบบเรียบๆง่ายๆ​ แบบบรรยาย​ ก็ยังส่งผลให้แต่งไปแต่งมาเริ่มมีการฝืดเคือง​ คิดไม่ออก​ในที่สุด​ สมองชัก อืดอาด และอิดออด​ นิดหน่อยจ้าา... จึงจะเริ่มแต่งต่อให้แล้วจบ เรื่องที่ห้า เมื่อถึงเวลา ที่ต้องจากลา​สะท้อนสังคมชั้นชนสูงส่ง​ มากวาสนา​ รวยล้น​เกินความจำเป็น​ แต่ยังตก​อยู่ในกองทุกข์​ทน บทสรุปสุดท้าย​ คล้ายกับให้ข้อคิดว่า​ เงินซื้อความสุข​สงบ​ไม่ได้​ เรื่องที่หก​ ปิดจอบไม่ได้สักที​ ร่ำๆว่าจะหยุดแต่ง​ แต่ดันไอเดียลื่นไหลไปได้ต่อเอาแบบค่อยเป็นค่อยไป​ก็แล้วกันนะ ไอเดียกระฉูด​อัดอั้น​มาอีกจ้า​ อยากกระชากอารมณ์​ เหน็บหนาว มาแนวพระเอกเย็นชาเจ้าชู้รักใครไม่เป็น อเน็จอนาถใจเด้อ​ มาอ่านกันฮิๆ จะได้นึกอยากตึ้บหน้าคนหล่อกัน และด้วยไม่ยอมหยุดผุดปิ๊งไอเดียใหม่ๆมาแล้ว ครานี้แนวจีนโบราณ โธ่ ข้าไม่ใช่ ไม่อยากมีสามีเป็นเรื่องที่เจ็ด เผ็ดมันประเด็นร้อน คนนิยมความโสดสนิท ทั้งหญิงและชายมันมีความนัยจ้า ไปเฉลยกัน โสโลต่อเรื่องที่แปด​ เอาแบบจักรๆวงศ์​ๆชะตาผูกพันรักมั่น​ นางอัปสร​ ลดตัวกลายคล้ายสามัญ​ชน​ นางถูกรังแก​เกิดตายภพใหม่รุ่นลูกจะแก้ไข​ได้​รอดพ้นบ่วงสวาท​ขาดใจตายหรือไม่นะ ช่วยมาอ่านกันเด้อ​ ขอให้ท่านผู้อ่านมีความสุข​ อ่านไป​ขำ​นิดๆแย้มยิ้มด้วยยิ่งดีงาม​ ส่วนคนแต่ง​นั้น ยังจมอยู่กับ​กองนิยายจีนโบราณ​ ชมชอบที่มันคล้ายสอนเรื่องราวของชีวิตครอบครัว​ที่มี การต่อสู้​แย่งชิง​ ชะตาผกผัน​ ฟินและ​อินจริงๆนะจ๊ะ​ เลิฟๆสำเร็จ​แล้วยอดทะลุห้าหมื่นวิวที่วาดหวัง กะจบไว้ก่อนเรื่องพ่นเล่าจินตนาการ​ ที่ช่วยปลดปล่อยอารมณ์​ดิบแฝงเร้น​ ครั้นยามเมื่อได้รับข่าวสาร​ บังเกิดการเรียนรู้และ​ประสบการณ์​เดิม​ของผู้คน​ที่เคยกระทำพลั้งพลาด พิมพ์​สด​ดลใส่รัวๆจึงพิมพ์​ผิดพลาดเยอะหน่อยเด้อค่ะ เพราะต้องรีบทำ​ แอบแต่ง​ ในช่วงปลอดโปร่ง​ปลอดคน เนื่องจากมีแต่คน(มารดาและพี่สาว)​ ใกล้ชิด​รอบๆตัว​ พากันด่า​สาดเสียดทานประจานเป็นประจำ​ พวกเขานั้นช่างขยันขันแข็ง​ ขัดจังหวะ​ ทั้งขัดขวางข่มขู่​ บีบบังคับ​ คงเพราะเกลียดหรือไม่ชอบให้เขียนนิยาย​หาว่าไร้สาระ​ เสียเวลาอันมีค่า เฮ้อ! ไม่สนหรอกเด้อ​ เพราะมันเป็นสิ่งที่ชอบ​ ​จึงอยากจะขอบคุณ​ คนอ่าน​ ที่กรุณาสนับสนุน​ส่องดูเพิ่มเติม​ยอดวิว​ ที่เป็นการสร้างสมให้กำลังใจ​ และ​ช่วยแวะมาอ่านกันอีกนะค่ะ​ ว่าซั่น ผู้​แต่งเองจะค่อยๆแก้ไขเรื่องสั้นๆแต่งไว้อ่านเอง​ ยามเบื่อๆเหงาๆว่างๆจึงได้ปรับปรุง​ไปเรื่อยๆจ้า​ ช่วงนี้ขอพักไว้ก่อนยาวๆเลย ต่อไปอาจต้องให้ย้ายอ่านที่แอป​อื่น​แทนแล้วนะ ธวัญลัยจ้า​ ส่งไปแบบไม่ค่อยสมบูรณ์​ ที่ขี้เกียจแก้​ อาจจะเกิดจากเรื่องที่เขียนขึ้นมาใหม่ๆช่วงนี้​มันไม่ค่อยเป็นที่ชื่นชอบ​เท่าใดนัก​ เริ่มอ่อนอกอ่อนใจ​ไร้เรี่ยวแรง​ ปรับปรุง​ อีกเหตุผลนั่นก็คือ​ บรรดาคนรอบข้าง​ทั้งหลาย ที่ยังคงเสมอต้นเสมอปลาย​ มักจะชักสีหน้าใส่​ หน้านิ่วคิ้ว​ขมวด​ คือจะแสดงท่าที​ไม่สบอารมณ์​หมาย ฮ้วยละหนอ​ ช่างมัน​เถอะ​ ผู้ใดมันเสือก​สอด​ เข้ามายุ่งย่ามแท้ๆเทือก โดยมักอ้างว่า​ทำไปเพราะหวังดี​ ทำไมจึงถึงชมชอบจุ้น​จาน และวุ่นวายกันจัง​ สิแว้วจ่ม​ ขอบ่นหน่อย​ ด้วยหนักๆเข้า​ อิฉันมันเริ่มรำคาญ​และ อิดหนาระอาใจ อ้าวเอาแล้วโว๊ย​ มาๆ​ ผู้​เขียน​กลับไฟลุกโชน ชักแอบหลบเข้ามิติ​ทะยานสู่​โลกใบใหม่​ แนวฟิกชั่นแบบชนิดปรับตัวปรับใจแทบไม่ทัน​ แต่ชีวิตยังต้องก้าวเดินหน้าต่อ​ไปน้าา​ ยังไม่สวัสดีเด้อ​สิหล้าเจ้า​ยาวๆไป ล่าสุด​พี่นากขาแนว อาถรรพ์​ ฆาตกรรม​อำพรางมาแทรกแซง​จบไปก่อนเรื่องแฟนตาซี​ เสวี่ยจิ้งเถียนที่ค่อยๆแต่งไปนึกคิดต่อไป​ น่าจะยาวถึงยี่สิบบท​นะคะ​จน ป่านนี้​แล้วมันเลยหมดมุข​ ขอข้ามแต่งเรื่องสิบเอ็ด​หลง​รู้ว่าผิดแต่ก็ทำ​ เรื่องหน่วง​ๆเศร้าๆแสนเสียดายวันเวลาไม่อาจหวนย้อนกลับคืน​เข้ากับช่วงนี้พอดีคนถูกกรรโชกตบทรัพย์สิน​ เพราะมีชนักปักหลัง​ จึงต้องมารับผลกรรม​ ติดคุกขึ้นโรงขึ้นศาล​ วุ่นวายทุกข์ทน